انتخابات؛ تعامل یا چندپارگی
روزنامه دنیای اقتصاد/ شماره روزنامه: ۳۴۲۵ تاریخ چاپ: ۱۳۹۳/۱۲/۳
مهندس محسن خلیلی عضو هیات نمایندگان اتاق ایران
چند روزی به توفیق انقلاب مانده بود که در مدرسه رفاه به اتفاق گروهی از یاران خدمت آیت‌الله مطهری رسیدیم و مجوز شرف حضوری خدمت امام را از ایشان گرفتیم و شرفیاب شدیم. بعد از استماع فرمایشات و رهنمودهای فشرده و کوتاه ایشان، بنده عرض کردم، یک جان و یک مال داریم که نثار می‌کنیم و برای کسب تکلیف آمده‌ایم. ایشان فرمودند به کارتان برگردید و به وظایفتان عمل کنید و با کارگرانتان خوش‌رفتار و مهربان باشید. در همان شرفیابی مرحوم مهندس بازرگان بنده را به نماز و ناهار دعوت فرمودند که در خدمت و کنار ایشان افتخار اقتدا به حضرت امام را داشتیم و رژه همافران را نیز رویت کرده و بعد از ناهار مرخص شدیم. در همان روزگار به اتفاق ۱۵ نفر از یاران، انجمن مدیران را پایه‌گذاری کردیم و همزمان با آن، اداره اتاق از طرف شورای انقلاب به پنج نفر از عزیزان سپرده شده بود که از جمله به ریاست جناب آقای مهندس خاموشی و عضویت هیات رئیسه جناب آقایان میرمحمد صادقی و عسگراولادی بود. ما ۱۵ نفر هم در اتاق مشغول شدیم و انجمن مدیران صنایع جمهوری اسلامی ایران را پایه‌گذاری کردیم. در حالی که اعتصابات همه جا را فرا گرفته بود و بحران‌های بسیار سنگینی بر شرکت‌هایمان حاکم بود واجرای قانون حفاظت آغاز شده‌بود، ما در طبقه هشتم اتاق ایران پذیرای مدیران بنگاه‌های اقتصادی بودیم که در جلسات تظلم‌خواهی از فشار بحران‌ها می‌گریستند. اوضاع بسیار بحرانی بود و واحدهای اقتصادی یکی پس از دیگری دولتی می‌شدند. مجددا در قالب گروهی ۴۰ نفره خدمت حضرت‌امام رسیدیم، ماوقع را گفتیم و عرض کردیم، اگر مقرر است واحدها ملی شوند و این دستور حضرتعالی است که ما بنگاه‌های خود را هدیه مقام عزیزتان کنیم در خدمتگزاری آماده‌ایم. ایشان عصبانی شدند و فرمودند عوض می‌شوند. در اتاق تحت زعامت هیات پنج نفره تلاش می‌کردیم، تا روزی رسید که اتاق را هم می‌خواستند تعطیل کنند و گروه‌هایی در خیابان طالقانی رژه می‌رفتند و علیه اتاق شعار می‌دادند. ما تحت هدایت و راهبری هیات رئیسه در زمان ریاست‌جمهوری مقام معظم رهبری و با لطف و التفات ایشان موفق شدیم قانون حفاظت را متوقف کنیم که به خلاصی نسبی بنگاه‌های اقتصادی منتهی شد.
به دلیلی متوسل به بازگویی روند تاریخی و تکاملی اتاق شدم که همه ما از روندها و آنچه بر ما گذشته است پند گیریم، از شرایطی که مورد بی‌مهری بودیم و گریه‌های همکاران در اتاق از فشار ناملایمات را نظاره‌گر بودیم، انجمن مدیرانی که ثبت نشده در سال اول اعضای آن از ۱۵ نفر به ۷ نفر رسید که یا بنگاه‌های دولتی شده یا کشور را ترک کرده بودند، چرا که:
هرکه ناموخت از گذشت روزگار
هیچ ناموزد ز هیچ آموزگار
در طی این چند دهه، اتاق دوران تکاملی خود را طی کرده و تاریخ مبارزات فراوانی دارد و انتخابات عدیده هیات نمایندگان را پشت سر گذاشته است که به وضع آزادی و دموکراسی زمان حاضر رسیدیم. وضعیتی که اکنون تحت لوای پارلمان بخش خصوصی، اتاق موفق شد تا قانون «بهبود مستمر فضای کسب‌وکار» را از مجلس بگذراند. اتاق دوران تکاملی مسیر خود را طی کرد و حالا مورد لطف فراوان دولت «تدبیر و امید» هستیم و می‌توانیم ادعا کنیم که از موهبت وجود و حضور اتاق و تلاش فداکارانه اعضا و هیات رئیسه آن به همان اندازه که توان داریم و می‌کوشیم، دولت و مجلس از وجود ما، پارلمان بخـش خصوصی بهـره می‌جوید و اکنون جای فعالیت و تعالی و کوشش اتاق باقی است که به مملکت خدمت کند و در مسیر رفعت و عظمت و تعالی میهن عزیزمان به خصوص در شرایط سخت حاضر سهیم باشیم.
موارد عنوان شده مربوط به حوادث سی، چهل سال اخیر در اتاق است که ارادتمند خود شاهد این حوادث بوده است والا تاریخ پر فراز و نشیب اتاق را باید حدود یکصد سال به قبل از این حوادث عقب برد و تلاش‌های بسیار بنیان‌گذاران این نهاد همچون حاج امین‌الضرب‌ها را در نظر داشت که نهادی مدرن را در عرصه اقتصاد در عصر و زمانه‌ای پایه‌گذاری کردند که همزمان شاهد جوانه‌های «دولت مدرن» در میهن‌مان با انقلاب مشروطیت بودیم. بنابراین این نهاد، نهادی است بس اصیل که باید برای پویایی و پایایی آن اهتمام بسیار کرد.
مشاوره برای سه قوه
اتاق مشاور سه قوه است و ما ناظریم، در حدی که اتاق قادر است و می‌کوشد می‌تواند به نحو مطلوب در بهبود اوضاع اقتصادی و ایفای رسالت‌های خود سهیم و موثر باشد.
ولی امروز بر اثر لطف و حمایت مسوولان و دولتمردان و تلاش و کوشش یاران اتاق و تشکل‌های کشور و بخش خصوصی اتاق راه تکاملی را طی کرده است و آنقدر محیط را مساعد دیده که برای انتخاب چهل نفر از هیات نمایندگان اتاق تهران، ۲۵۱ نفر مشارکت می‌کنیم. جای بسی شعف و افتخار دارد که بخش خصوصی تا چه حد حاضر به وقت‌گذاری و مجاهدت و مشارکت شده است.
حال امروز اتاق
ولی در این انتخابات، به شدت پاره‌افزایی و تفرق دیده می‌شود و گروه‌های متعددی برای انتخاب شدن فعالیت می‌کنند. ای کاش همه متفق و متحد بودیم و تفرق بین‌مان کمتر بود و بهترین‌ها را انتخاب می‌کردیم تا ملهم از عزیزان متعددی که خصلت نمایندگان را برشمرده‌اند این مختصات تجمیع می‌شد و شاخص و تعیین‌کننده برای کاندیدا شدن در عضویت هیات نمایندگان اتاق به دست می‌آمد و اعضای اتاق تهران به انتخاب احسن مبادرت می‌کردند.
دموکراسی یعنی مشارکت در تعیین سرنوشت که مشارکت ۲۵۴ نفری موید ظهور و نمایش و حضور دموکراسی است، چرا کـه افراد بیشتری در تعیین سرنوشت خود مشارکت می‌کنند و از سویی از دید بنده شاخص تمدن انسان‌ها به تحمل تعداد بیشتری از انسان‌های دیگر مرتبط می‌شود، به این معنا که هرگاه بخواهیم انسان‌های متمدن‌تری باشیم باید انسان‌های بیشتری را با نظرگاه‌هایشان تحمل کنیم.
چقدر خوب بود در شرایط خاص و دشوار اقتصادی امروز میهن عزیز و استقبالی که از سوی بخش‌هایی از اقتصاد- که وزن بسیار بالایی دارند و طی حدود یک دهه اخیر شکل گرفته و بیرون از اتاق بوده‌اند- اگر تا حد مقـدورات دسته‌های مختـلف انتخاباتـی اتـاق تهـران قبـول می‌کردند یکدیگر را تحمل کنند و ائتلافات صورت می‌گرفت. در آن صورت نمایندگان با آرای بیشتری وارد اتاق می‌شدند و تردید نکنیم که هر قدر کاندیداها تعداد انتخاب‌کنندگان بیشتری را پشتوانه خود داشته باشند بی‌شک با همین نسبت صلاحیت و اهلیت آنان بیشتر می‌بود و رسالت‌های اتاق تهران را بهتر جامه عمل می‌پوشاند.
نتیجه آنکه این همه تلاش و کوشش را باید به سمتی هدایت کرد که به عظمت بیشتر اتاق در پرتو ارتقای توان اقتصاد ملی منجر شود و آنجا که اقدامات‌مان این بقـا و دوام را بـه چالـش می‌کشد از آنها پرهیز کنیم.
