نوشته‌ها

مصاحبه بازار متریال با بنیانگذار بوتان

۰۹ خرداد ۱۳۹۷

جناب آقای محسن خلیلی عراقی بیش از آنکه تولد بوتان برای مردم ایران و حتی دنیا جذابیت داشته باشد ، داستان قبل از تولد برای دوستداران بوتان شنیدنی تر است مختصری برایمان بگویید؟

پدرم قبل از تاسیس شرکت طی سفرھائی که به آمریکا و اروپا داشتند مشاھده کردند که مردم اروپا از انرژی بسیار پاکی به نام گاز جھت آشپزی، تھیه آبگرم و انرژی خانه ھای خود استفاده میکنند و آشپزخانه ھای بسیار تمیزی که اثری از ھیزم و دود درآن نیست دارند. در آن زمان در ایران این انرژی ارزنده را سر چاه ھای نفت می سوزاندند و بدون اینکه برای مردم بھره ای داشته باشد این انرژی گرانبھا دود میشد و به ھوا میرفت. غیر از این ایشان بر این باور بودند که با مصرف گاز مایع به جای ھیزم وزغال، تخریب جنگل ھا و از بین رفتن درخت ھا که سرمایه ملی ھستند آرام آرام کمتر می شود و خانمھای خانه با دستیابی به این انرژی تمیز وقت کمتری در آشپزخانه صرف می کنند و از آشپزخانه ھای پر دود و بو و سنتی نجات می یابند. ایشان پس از بازگشت به ایران تصمیم گرفتند که این انرژی پاک را به منازل بیاورند.

تولد بوتان چگونه اتفاق افتاد؟

به اتفاق پدرم در سال 1331 روانه اروپا و آمریکا شدیم. به اروپا رفتیم و مطالعاتی انجام دادیم و پس از آن ھم به آمریکا سفرکردیم که در آنجا ھم مطالعاتی داشتیم. برادرم مھندس سعید خلیلی در آمریکا مشغول تحصیل بود و ایشان در حد توان محدودخودش راھنمای ما بود که در نتیجه مرحوم پدرم و بنده صنعت گاز مایع را بسیار جدی در آمریکا با مطالعات دانشگاھی روز بررسی کردیم. با سفارش ھای مقدماتی به سازندگان آمریکایی و اطلاعات لازم به میھن بازگشتیم. کار را در قالب شرکت بوتان شروع کردیم. بوتان نام ھمان گازی است که قرار بود ما از آن استفاده کنیم و فرمول آن کربن اشباع شده c4h10بود پس از بازگشت به ایران شرکت بوتان را به ثبت رساندیم و در سال ١٣٣٣ اولین نسل از محصولات گاز سوز و سیلندرھای گاز را تولیدکردیم.

کسی که اولین بار شعله ھای گاز را به خانه ھای ایرانی آورد از او بگوئید؟ انگیزه او چه بوده است؟

پدرم که تفکری از جنس بخش خصوصی داشت در سال ھای ابتدایی دھه ٣٠ تلاش ھای زیادی کرد تا دولت وقت را برای میدان دادن به سرمایه گذاران داخلی مجاب کند. به دولت وقت نامه نوشت و به بی عدالتی نسبت به سرمایه گذاران داخلی در مقابل سرمایه گذاران خارجی انتقاد کرد. او در جریان تاسیس کارخانه سیمان توسط شرکت نفت ایران و انگلیس، درخواست کرد تا برای تامین لوازم مورد نیاز احداث کارخانه اولویت با شرکت ھای ایرانی باشد اما خواسته او بدون پاسخ ماند. خواسته ھایش اماپس از ملی شدن صنعت نفت به سوی تحقق پیش رفت. در این دوران زمینه برای فعالیت وی فراھم شد.

پدرم در این دوران ھم با دشواری ھای فراوان موفق شد نظر دولت را برای آغاز فعالیت در زمینه گاز مایع جلب کند.کار او آن قدربزرگ بود که مھندس مھدی بازرگان در کتاب “شصت سال خدمت و مقاومت”از او یاد کرد:” یادم می آید خلیلی چقدر با مسئولان شرکت ملی نفت در زمان کنسرسیوم کلنجار رفت تاگردنشان بگذارد گازھایی را كه ھدر داده و می سوزانند، تصفیه كرده و بوتان و پروپان آن را در تانكرھای تحت فشار به ایشان بفروشند و گاز نفت در ایران توزیع شود. سپس برای اینكه مصرف گاز آشپزخانه ھا به صورت صنعت ملی درآید، به موازات ساختن انبار و تھیه وسایل و كامیون ھای توزیع گاز، اقدام به ایجاد كارخانه كپسول سازی و تولید اجاق فر و غیره نمود. اجاق و فرھایی كه آشپزخانه ھای تھران و شھرستان ھا را تسخیر كرد و عامل ایجاد 6-5 شركت تولید و توزیع گاز ھم شده است.”

بوتان دوم چگونه تاسیس شد؟

پس از آنکه میل به تبدیل سوخت مصرفی خانوار از نفت به گاز افزایش یافت و کپسول ھای بوتان در گوشه خانه ھا جای خود راپیدا کرد، بنده پیشنھاد ساخت وسایل گازسوز را به پدرم دادم. کار بوتان در میدان جدید ھم آغاز شد تا نخستین محصول شركت صنعتی بوتان (بوتان دوم) یعنی آبگرمكن ایستاده ۴٠ گالنی با كنترل ترموستاتیك روانه بازار شود. کار در این مسیر2 پیشرفت کرد و رفته رفته ساخت اجاق ھای رومیزی و پلوپزھای یك تا ۴ شعله آغاز شد. بعدھا با استفاده از تكنیك ھای تازه لعاب كاری، تولیدات افزایش یافت. با این روند در سال ١٣۴٣ شركت صنعتی بوتان سھامی خاص به طور مستقل تاسیس شد.


از نگاه شما چه عواملی سبب شده است تا سومین تولید کننده آبگرمکن دیواری در دنیا شوید؟

تلاش، کوشش فراوان، باور به توان و علم نیروی ایرانی و نھراسیدن از مشکلات. پدر ھمیشه میگفت: “در رودررویی با مشکلات آسان ترین راه، فرار است و افراد ضعیف و کم تحمل این را انتخاب می کنند”. باعث افتخار است که فرزندان وی نیز ھرگز این راه را برنگزیدند و درتنگناھا فرار را بر قرار ترجیح ندادند. استوار و پابرجا ماندند و از ھیچ بحران کاری نھراسیدند. از طرفی تکیه برنیروھای جوان، ایجاد واحدھای تحقیق و توسعه در کارخانه و استفاده از دانش فنی کشورھای صاحب تکنولوژی باعث شدهاست که این شرکت به یکی از بزرگترین تولید کنندگان لوازم گازسوز دنیا تبدیل گردد.


اولین محصول و آخرین محصولی که بوتان تولید کرده است چه بوده و چگونه تولید شده است؟

اولین محصول بوتان آبگرمكن مخزن دار گازسوز، اجاقھای رومیزی، سیلندرگاز و فر بوده است. در آن زمان با آنکه خطوط تولیدی شرکتھا به انواع ماشین آلات مدرن امروزی مجھز نبوده و استفاده بیشتر از نیروی یدی مرسوم بوده است ،اما تلاش میشد که محصولات با استاندارد وکیفیت بالائی تولید شوند.گواه این مطلب حضور اجاق گاز و دیگروسایل گازسوزبعد از 50 سال از ساخت آنھا در خانه ھای مشتریان ایرانی است.در حال حاضر نیز شرکت صنعتی بوتان محصولاتی از قبیل پکیج شوفاژ دیواری، آبگرمکن دیواری فوری، رادیاتور آلومینیومی و حوله خشک کن تولید میکند که با بالاترین استاندارھای روز و منطبق با استانداردھای اروپاتولید می شودو علاوه بر تامین نیاز داخلی به کشورھای اروپائی نیز صادر میشود و در سالھای 95 و 96 از طرف سازمان توسعه تجارت به عنوان صادرکننده نمونه ملی معرفی گردیده است.


اگر نگاه گذرائی به وضعیت صنعت داشته باشیم، از وضعیت موجود چه ارزیابی دارید؟

به باور من کسری منابع مالی، تحریم، نوسانات قیمت ارز، ركود اقتصادی و سقوط قدرت خرید مصرف كنندگان مھمترین مسائل ومشکلات صنعت ایران در حال حاضر است.به عنوان مثال نوسانات اخیر دلارباعث ضربه به تولیدکنندگان داخلی شده است ازطرفی نداشتن استراتژی توسعه صنعتی سد توفیقات پیش روی صنعت می باشد. به نظر بنده اگر دولت حمایت ھای بیشتری ازتولید داخلی نموده و از ورود اجناس بی کیفیت خارجی جلوگیری نماید باعث ارتقاء جایگاه تولید کنندگان ایرانی، اشتغال بکاربیکاران و توسعه اقتصادی می گردد.


محسن خلیلی عراقی، تنھا اسب ارابه صنعت کشور در یکی از مصاحبه ھای خود از آرزویش، انقلاب مانیفستی گفته است برای مخاطبان از این آرزو بگویید؟

روزی که بعد از اتمام تحصیلاتم پا به حوزه صنعت گذاشتم سھم بخش صنعت در تولید ناخالص داخلی ٠.٨ درصد بود.اما امروز صنعت سهم بالایی در GDP کشوردارد من افتخار دارم که یکی از اسب ھای ارابه صنعت کشور باشم.در مقدمه انقلاب ما مانیفستی با عنوان « مختصات روانی شخصیتی انسان صنعتی » تدوین کردیم که مفاھیم فراوانی در آن نھفته بود. ما به اندازه کافی دانشگاه داریم که برای کشور صنعتگر تربیت کند ولی تا به حال با آموزش ھایی که رفتار صنعتی را تدوین کرده باشد، برخورد نکرده ام. معتقدم که آموزش باعث تغییر رفتار و بدون شک عنایت به خود رفتار سبب توسعه و ترقی می شود. ھرقدر که انسان ھا فرھیخته تر،عالم تروکارآزموده تر باشند رفتاربھتری ھم خواھند داشت. رفتار بستری است که مارا به سوی تعالی سیر می دھد.

من به دنبال تدوین مانیفست صنعتگران ھستم که گرایش اصلی آن رفتار صنعتگری است. روش من در کسب و کار و در زندگی مداراجویی و مھربانی بوده و ھست. من به ھمه آدم ھا احترام می گذارم. من به ھمه وزیران صنایع احترام می گذارم و آنھا رامی بوسم اما من مھربانی با مدیران و قانونگذاران را یکی از پایه ھای استوار مانیفست بخش خصوصی می دانم.

مصاحبه کننده: الهام فراهانی

دنیای اقتصاد

راه ۶۰ ساله

روایت پدر صنعت ایران از اخلاق حرفه‌ای کسب‌وکار

روزنامه دنیای اقتصاد ۸ دی ۱۳۹۹

غزاله طایفه/ روزنامه‌نگار

راه «پرسنگلاخ و سخت»؛ اما جرات خوش‌آمدگویی به شکست را داشت و صبورانه ناکامی را مغلوب می‌کرد. با گذشت ۶۰ سال فعالیت کاری، همچنان وظیفه خود می‌داند که آنچه را یافته و به آنها اعتقاد دارد، در اختیار کارآفرینان و جوانان امروز و فردای کشور قرار دهد. سراسر زندگی‌اش تلاش خستگی ناپذیر و مبارزه با فشارها و بدسگالی‌های روزگار بوده است، ولی معتقد است می‌توان هر سنگی را در راه خود به پله تبدیل کرد. پای صحبت‌هایش که می‌نشینی، پی می‌بری که مقوله سرمایه داری و سرمایه‌گذاری را با اخلاق، منافع و فرهنگ ملی پیوند زده.

ذوق و علاقه‌اش به صنعت و مهندسی را از نوجوانی حفظ کرده و برای پایایی و پویایی آن رنج‌ها و فشارهای گوناگونی را تحمل کرده. جامعه صنعتی و مهندسی ایران او را «پدر صنعت ایران» می‌دانند. مهندس محسن خلیلی سال ۱۳۰۸ در خانواده‌ای صنعت پیشه در تهران به دنیا آمد. وی بنیانگذار شرکتی است که راه گاز را به خانه‌های ایرانیان باز کرد. محسن خلیلی بعد از فارغ التحصیلی از دانشکده فنی دانشگاه تهران در رشته مهندسی الکترومکانیک، با همراهی پدرش (مهندس محمود خلیلی) با تحولات صنعت گاز مایع آشنا شد و شرکت صنعتی «بوتان» را که اولین و بزرگ‌ترین تولیدکننده لوازم گازسوز و سیلندر گاز در ایران است، تاسیس کردند. او کسی است که در ادامه راه پدرش مهم‌ترین نقش را در توسعه شرکت و ماندگاری این برند داشت. خلیلی در روایت خاطره‌ای از پدرش این طور می‌گوید: «روزی پدرم به من خطاب کرد و گفت: آنچنان سوابق و بایگانی‌ها را مرتب می‌کنی که انگار قرار است همیشه در این صنعت بمانی!» حال بیش از ۶ دهه است که در این صنعت مانده و راه توسعه صنعتی را با باورها و اعتقادات منحصربه فردش ادامه می‌دهد.

 حاصل بیش از ۶۰ سال تلاش شما در صنعت این است که از شما به عنوان پدر صنعت ایران یاد می‌شود و حاصل همراهی شما با پدرتان، بنیانگذاری شرکت بوتان و صنعت گاز مایع در ایران است. در شروع کار تصور می‌کردید که ایجاد این صنعت در ایران بتواند بیش از ۶ دهه دوام بیاورد و همچنان موفق باشد؟

باید عرض کنم که فلسفه قبولی همکاری من با مرحوم پدرم در شرکت بوتان و استفاده از گاز مایع، اشاعه فرهنگ استفاده از گاز از سوی مردم میهن عزیزم بود. گازهایی که در مناطق نفتخیز می‌سوخت و شب را در منظر مسافران هوایی که به آبادان سفر می‌کردند، همچون روز روشن می‌ساخت. از سوی دیگر سفر من به خوزستان و دیدن صحنه‌های فوق همزمان بود با نهضت ملی شدن صنعت نفت و اینکه در حد یک مهندس جوان استفاده از گاز امکانی بود برای توسعه و پیشرفت میهن. در واقع هم جلوگیری از نابودی این منبع عظیم و مفید انرژی به‌عنوان عنصری برای پیشرفت و توسعه کشور و هم نقش این ماده حیاتی در مبارزات اجتماعی و استقلال کشورمان انگیزه ابتدایی من برای گام نهادن در این عرصه بود. انگیزه‌هایی که در روند تشکیل شرکت بوتان کامل‌تر شد و موضوع جلوگیری از نابودی جنگل‌ها با بهره‌برداری از گاز یا کاهش درد و رنج زنان ایرانی از سیاهی‌های مطبخ و… نیز به این انگیزه افزوده شد. خاطرم می‌آید روزی پدرم به من خطاب کرد و گفت: آنچنان سوابق و بایگانی‌ها را مرتب می‌کنی که انگار قرار است همیشه در این صنعت بمانی! گفتنی است که من برای دوام شرکت در آن ابتدا که مشتری نداشتیم مدت ۴ سال حقوقی دریافت نکردم و به سختی گذران امور می‌کردم. نکته دیگر آنکه کار خود را در خدمت پدر با علم و آگاهی و با کسب دانش آن زمان آغاز کردم، بنابراین این نیز مضاف بر آن شد که دلبستگی و وابستگی ام به‌کار گاز مایع و شرکت بوتان و تلاش برای گسترش فعالیت‌های آن افزون شود. بر این اساس شاید در پاسخ بتوانم بگویم به راه و کار خود اعتقاد داشتم و آن را در خدمت مردم و میهن می‌دانستم، لذا با حرفه‌ام پیوند عمیقی داشتم و آن را مسیر زندگی و حیات خود تلقی می‌کردیم.

 موفقیت ایده شما قطعا زمینه ورود رقبا به این صنعت را افزایش داد، راز موفقیت شما در توسعه کسب‌وکارتان و ماندگاری چیست؟

تا حدود بسیاری در سوال قبل پاسخ این سوال شما را دادم که همانا آرمان داشتن و در خدمت هدف، هدفی والا بودن می‌تواند عامل موفقیت من باشد. در این میان البته باید به روحیه کار جمعی داشتن و مجموعه همکاران را اعضای خانواده خود پنداشتن نیز اشاره کنم که اهمیت اساسی در تداوم مثبت فعالیت‌های من و خانواده خلیلی در این صنعت داشت. در واقع در تمامی سال‌های رشد و گسترش شرکت بوتان در کنار پدر و به اتفاق برادران و خواهرم، تلاش کردیم تا امکان ارتزاق و معیشت سالم بخشی از جامعه را فراهم آوریم و زدودن فقر از چهره وطن را در قالب تحول در مصرف انرژی معنا کردیم. همین نگرش طبعا جمع همکاران را همیشه یار و مددکار ما قرار داد و در سختی‌ها کمک آنان بود که ما را سرپا نگاه می‌داشت و به پیش راند.

 یک ذهنیت در مقابل فعالیت کارآفرینان ایرانی که از صفر شروع کرده‌اند وجود دارد و آن اینکه تا زمانی‌که فعالان اقتصادی به جریان بیرونی وصل نباشند، نمی‌توانند موفق عمل کنند. نظر شما در این رابطه چیست؟

من در خدمت پدرم بعد از مطالعات در آمریکا، کار را در موقعیتی شروع و اولین محموله گاز مایع را به تهران منتقل کردیم که نفت ملی شده بود و راهی را که مصدق بزرگ شروع کرده بود هنوز محو نشده بود. اما این ماده برای دولت ارزشی هم نداشت و همان‌طورکه گفتم می‌سوخت و هدر می‌رفت. لذا اصولا دولت توجهی به این ماده نداشت و اهمیتی به کسی که قصد بهره‌برداری از این منابع را داشت نمی‌داد که بخواهد از او حمایتی کند. لذا اتکایی به دولت نداشتیم. بعدها در جریان گسترش فعالیت‌های شرکت هم همواره تلاش‌مان استقلال و فعالیت آزاد و به دور از وابستگی بود و خوشبختانه در این مسیر هم موفق بودیم. به گمانم اگر انگیزه و هدف درست باشد و مسیر درست انتخاب شود نیاز به وابستگی به غیر وجود ندارد و می‌توان در چارچوب قوانین و مقررات موفق بود.

 در حال حاضر یکی از مزاحمان کسب‌وکار گسترش فساد است. برخی اعتقاد دارند به همین دلیل حتی اگر بخواهیم کار سالم اقتصادی در ایران انجام دهیم، به ناچار باید وارد فضای فسادآلود شویم. شما این موضوع را قبول دارید؟

پدرم می‌گفت «خروس از تخم کردن معاف است» و مقصودش آن بود که هیچ‌گاه نباید دست به‌کار فسادآلود همچون رشوه دادن برای پیشبرد کار و کسب خود زد. این امر به‌خصوص با توجه به زیربنای مذهبی خانواده ما نیز اهمیتی دوچندان داشت که در آیین دین اسلام نیز این روش‌ها مذموم است. اعتقاد و باور ما آن بود که از مسیر غلط نمی‌توان به هدف درست رسید یا همان گفتار معروف که «هدف وسیله را توجیه نمی‌کند.» نمی‌توان آن‌چنان آرمان‌هایی را که ذکر کردم با ابزار و وسایل غیراخلاقی برآورده کرد و این پارادوکس است. پارادوکسی که خوشبختانه اسیر آن نشدیم.

 تجربه شما در برابر این مزاحم کسب‌وکار چگونه بوده است؟ برخی برای ارتقای کسب‌وکار، عبور از اخلاق حرفه‌ای را یک اجبار می‌دانند.

بخشی از پاسخ در سوال قبل بود. به گمان من اخلاق فردی در پیوند با اخلاق حرفه‌ای است. نمی‌توان در رفتار فردی اخلاقی عمل کرد و مثلا در بنگاه اقتصادی غیراخلاقی یا برعکس. یعنی اینکه انسان خودش را یک جا به‌گونه‌ای نمایش دهد و در جای دیگر به گونه‌ای متضاد، رفتاری است که قطعا در میان و بلندمدت بر همگان روشن می‌شود و عذاب آور خواهد بود. بنابراین اخلاق حرفه‌ای در پیوند با اعتقاد و آرمان آدمی، منش و روش کار و کسب انسان را می‌سازد و به هیچ وجه پیشرفت در کسب‌وکار نباید در گرو زیر پا گذاشتن اخلاق فردی و حرفه‌ای باشد. این البته به معنای دچار خطا و لغزش نشدن و اشتباه نکردن، نیست و ممکن است هر کسی در جا و زمانی خطایی را خواسته یا ناخواسته مرتکب شود. مقصود آن است که اینکه کسی کار و کسب و فعالیت اقتصادی خود را منفک از اخلاق و رقابت سالم ببیند و با توجیه کردن رفتار غلط و غیراخلاقی خود قصد رسیدن به هدف را داشته باشد، این قطعا راهی نیست که مقصود و مقصدی داشته باشد.

 با توجه به فراز و فرودی که در مسیر فعالیت خود طی کرده‌اید، مهم‌ترین چالش را در چه بخشی ارزیابی می‌کنید؟

برای من شاید بزرگ‌ترین چالش، مصائب و سختی‌هایی بود که در بدایت انقلاب دچار آن شدم. رفتار بس ناخوشایندی که با من صورت گرفت و بحمدالله پس از وقت‌گذاری‌های بسیار ختم به خیر شد. نمی‌دانم شاید در مسیر انقلاب‌ها این گونه امور طبیعی باشد، اما به هر حال تاثیر بسیار نامطلوبی بر روحیات و زندگی و معیشت افراد می‌گذارد که نمی‌توان سهل و ساده از این درد و رنج‌ها گذشت. من در همان زمان مسببان را بخشیدم و برایشان آرزوی آگاهی کردم که البته این دعا بسیار هم مستجاب شد و اکنون رفتار با کارآفرینان بسیار متفاوت شده است و این گروه مورد تجلیل و مرحمت و محبت بسیار قرار دارند، خدا را شکر.

 در قوانین و آیین‌نامه‌های رسمی تکریم کارآفرینان ذکر شده، اما در عمل هنوز گلایه بیشتر کارآفرینان این است که در روند کاری خود تحت‌فشار بوده‌اند!

به گمانم باید به مسیر طی شده ظرف چند دهه بعد از انقلاب توجه کرد و امیدوار بود. همان‌طور که در پاسخ به سوال قبلی عرض کردم و تجربه شخصی خود در ابتدای انقلاب و اکنون را ذکر کردم، تفاوت دیدگاه‌های بسیاری رخ داده است و اکنون کمتر تعابیر ناخوشایند آن سال‌های اول انقلاب را راجع به کارآفرینان می‌شنویم و حداقل در گفتار و رفتار رسمی، کارآفرینان در صدر می‌نشینند؛ مثلا جایگاه اتاق‌های بازرگانی را مشاهده کنید که بسیاری از مسوولان دولتی در جلسات آن حضور می‌یابند و گزارش عملکرد خود را ارائه و به انتقادات گاه تند و توفانی فعالان اقتصادی با خوشرویی گوش می‌دهند. البته راه درازی در پیش است و باید تلاش کنیم. در درجه اول ما کارآفرینان باید مسوولیت‌های اجتماعی خود را به‌جا آوریم و تشکل‌های خود را یاری دهیم. باید از خود شروع کنیم و امیدوارانه برای جلب رضایت جامعه و راهنمایی دولت تلاش کنیم.

 شرکت شما طی ۶۰ سال فعالیت توانسته همواره موفق باشد، این موضوع نشان می‌دهد که در عبور از مشکلات موفق بوده‌اید.

رفتار صمیمانه و همدلی و همکاری سازنده با کارکنان و توسل به مدیریت علمی و محترم شمردن سنت‌ها و هنجارهای اجتماعی و اعتقاد به مسوولیت اجتماعی و تلاش بسیار سنگین و از پای نایستادن در مقابل سختی‌ها و احترام به مصلحت‌های ملی و حقوق مصرف‌کنندگان از جمله رویه‌های من و خانواده خلیلی برای شروع و تداوم و گسترش فعالیت‌های شرکت بود. همچنین باید حرکت در مسیر کار جمعی را نیز برشمرد؛ چراکه به باور من، حرکت تشکلی و حضور و مشارکت در نهادهای صنفی و مدنی اصولا افق دید انسان کارآفرین را عمق و وسعت بخشیده و رفتار انسان را دچار تحول مثبت می‌کند. در واقع فعالیت‌های تشکلی به نوعی تمرین دموکراسی است و هنری است که طی آن شخصیت و ذهنیت انسان ساخته‌تر می‌شود و امکان حل مسائل و مشکلات و پیگیری مطالبات را در قالب حرکت و خردجمعی فراهم می‌آورد و من نیز در تمامی عمر کاری خود همواره تشکل‌گرایی را به‌عنوان امری لازم و ضروری دانسته‌ام.

 یکی از مواردی که گفته می‌شود این است که راز تداوم یک کسب‌وکار تولیدی توجه به کیفیت و تلاش برای ورود به عرصه رقابت خارجی است. این در حالی است که بسیاری از تولیدکنندگان ایرانی به‌صورت کوتاه‌مدت به بازار نگاه می‌کنند. درحالی‌که تجربه جنابعالی در ثبت برند شرکتتان نشان می‌دهد که شما افق بلندمدتی را مدنظر داشته‌اید. به نظر شما چرا بعضا تولیدکنندگان ایرانی به این موارد توجهی ندارند؟

امروز دیگر شکی باقی نمانده است که راه نجات اقتصاد کشورمان «صادرات» است و خوشبختانه هستند بسیاری بنگاه‌های ایرانی که به‌رغم تمام سختی‌ها و مشکلات هم در بازار داخلی فعالند و هم صادرات خوب و مناسبی دارند. هنگامی که وضعیت این بنگاه‌ها را بررسی می‌کنیم، مشاهده می‌شود که از مدیریت والایی برخوردارند و از تکنولوژی و دانش روز بهره‌مندند و بهره‌وری بالایی دارند و در نتیجه کالای آنها مرغوب است و استاندارد جهانی دارد و با قیمت مناسب و رقابتی هم عرضه می‌شوند. خاطرم هست حدود ۲۰ سال قبل خانم دکتر خلعتبری که اقتصاددانی برجسته‌اند عنوان می‌کردند که هر آینه بهره‌وری بنگاه‌های دولتی ارتقا یابد، تولید ناخالص داخلی گاه تا ۲ درصد افزایش می‌یابد. بنابراین افزایش بهره‌وری که در تعامل با جهان خارج و مسدود و محدود نکردن بی‌دلیل ارتباطات بیرونی میسر می‌شود، در ارتقای تولید ناخالص داخلی نقش اساسی دارد. به باور من، بنگاه‌های اقتصادی و صنعتی ما نیز باید با تلاش بیشتر و کسب دانش و توانایی افزون‌تر و تعالی سازمانی، ظرفیت‌های خود را برای رقابت با همتاهای خارجی خود افزون سازند و به جای آنکه بعضا از دولت‌ها بخواهند و فشار بیاورند که جلوی ورود کالاهای رقیب را بگیرد، از دولت‌ها بخواهند که با بهبود فضای کسب وکار، اصلاح مولفه‌های اقتصاد کلان، ثبات در تصمیم‌گیری‌ها و ایجاد امنیت اقتصادی و نظایر آن امکان بروز و ظهور توانمندی‌های صنعتگران ایرانی را فراهم آورند. نکته مهم و البته بسیار گفته شده، موضوع لزوم پیوستن به سازمان تجارت جهانی است؛ اکنون کشورمان بزرگ‌ترین اقتصاد خارج از این پیمان مهم اقتصادی است. اجباری که باید روزی به آن تن دهیم و بی شک هر چه زودتر این کار را انجام دهیم، موفق‌تر خواهیم بود.

 یک موضوع دیگر در فعالیت‌های اقتصادی این است که برخی بیشتر تمایل دارند که دولت‌ها با اتخاذ رویکرد حمایت گرایانه (دادن تسهیلات ویژه) از کسب‌وکارها حمایت کنند؛ اما در مقابل برخی مدافع بهبود فضای کسب‌وکار از سوی دولت‌ها به جای دادن یارانه هستند. شما جزو کدام دسته‌اید؟

فعالیت‌های اقتصادی و خدماتی که مصلحت‌های عموم و منافع مردم را دربر داشته باشد، طبعا توسعه می‌یابد و زبانزد خاص و عام می‌شود. در مجموعه‌ای که پایه‌گذاری و خدمت کرده‌ام، پیوسته مقدس‌ترین هدف رعایت مصالح مصرف‌کنندگان و خدمت به اقتصاد ملی و درآمدهای عمومی بوده است، بنابراین حامی واقعی خود را مردم و جامعه می‌دانیم و اگر حقوق بدیهی تولیدکنندگان که مناسب بودن فضای کسب‌وکار است، فراهم شود بی‌شک محصولی شکل می‌گیرد که مردم حامی آن خواهند بود و آن را طلب می‌کنند. مگر هنگام عرضه محصولات جدید بنگاه‌های بزرگ موبایل و کامپیوتر و… مردم انتظار باز شدن درها و خرید محصول مورد علاقه خود را نمی‌کشند؟ اعتقاد عمیق دارم که چنانچه اقتصاد آزاد و رقابتی حاکم باشد و دولت‌ها در جایگاه سیاست‌گذار و نه متصدی قرار گیرند، تولید بسیار رونق می‌گیرد و تولید باکیفیت مشتریان خود را در همه جای این کره خاکی و البته در میهن عزیزمان خواهد داشت. من به هوش و ذکاوت مردم میهنمان بسیار اعتقاد دارم و بهترین حامی و قاضی محصولات خود را این مردم می‌دانم و به پشتیبانی آنان دلگرم و استوار هستم.

مصوبه بند (د) تبصره ۳۰ قانون بودجه سال ۱۳۸۰

اجرای مصوبه بند (د) تبصره ۳۰ قانون بودجه سال ۱۳۸۰راه را برای بازسازی صنعت گاز مایعُ ارتقأ کیفیت ارائه خدمات به انبوه مصرف کنندگانُ‌خدمت به توسعه پایدار و ایجاد اشتغال را هموار می سازد. این مقاله در اولین همایش راهیابی برای ارتقاء ارائه خدمات و ایمنی در صنعت گاز مایع ارائه شد که در ۱۷ و ۱۸ مهر ماه سال ۱۳۸۰ برگزار شد

برای دریافت مقاله روی دکمه “دانلود” کلیک کنید.

صنعت گاز مایع و لوازم گاز سوز

صنعت گاز مایع و لوازم گاز سوز دهه هشتاد را دهه کیفیت با محوریت صرفه جویی در مصرف انرژی اعلام می کند. این مقاله که دهم مهرماه سال ۱۳۸۰ به مناسبت همایش بهینه سازی مصرف سوخت در بخش لوازم خانگی منتشر شده مهندس خلیلی تصویری از مصرف انرژی ارائه می کند.

برای دریافت مقاله روی دکمه دانلود کلیک کنید

قدر دان موهبت محیط زیست‌مان باشیم و این نعمت الهی را به تباهی نکشانیم

عنوان یادداشتی است که به مناسبت ششمین همایش ملی و نمایشگاه تخصصی مهندسی محیط زیست تهیه و ارائه شده است. این همایش در آبان ماه سال ۱۳۹۱ برگزار شد.

بر دریافت متن این یادداشت روی دکمه “دانلود” کلیک کنید