بازسازی اقتصاد ملی با «پس انداز»های مردمی

دو‌شنبه ۲۲ مهر ۱۳۹۲، شماره ۲۸۰۲

 محسن خلیلی

صاحب صنعتی بسیار محترم و صاحب برندی معتبر، که محصول تولیدی اش در هر خانه یی مایه فخر و مباهات صاحب آن خانه است با تنی رنجور و صورتی رنجدیده، منت نهاد و به دیدنم آمد و شرحی داد سخت حزن آور و پرآب چشم از بنگاه اقتصادی اش که در مرز ورشکستگی است. از سیاست های غلط اقتصادی گفت و از فضای به شدت بازدارنده کسب و کار و هجوم اقلام وارداتی با دلارهای ارزان از همه جای جهان به کشورمان و اینکه هستی اش در معرض نابودی است و جز واگذاری کارخانه اش و حتی تمامی اموالش چاره یی برایش نمانده است. می گفت و می گریست و می خواند این شعر نیما را که «نازک آرای تن ساقه گلی که به جانش کشتم و به جان دادمش آب، ای دریغا به برم می شکند». می گفت از من گذشته است که دیگر عمرم برلب بام است، با ۷۰۰ انسان تحصیلکرده و متخصص و کارکنان و کارگران زحمتکشی که عنقریب بیکار خواهند شد و چندهزار نفر خانواده آنان که بی سامان خواهند شد، چه کنم و می خواند نازک آرای تن ساقه گلی…

هموطنان عزیزم، این صحنه یی است که این روزها در جامعه صنعتی کشور بسیار می توان شاهدش بود. وزیر اقتصاد و دارایی عزیز و دانشمندمان همین اخیرا از مشکل ۶۸ درصدی واحدهای تولیدی در تامین سرمایه در گردش سخن گفت که البته به اعتقاد این خدمتگزار این رقم شاید در مرز ۹۰ و شاید صد درصد باشد. بی اغراق شاید واحد صنعتی ای که با مشکل سرمایه در گردش یا سرمایه لازم برای توسعه واحد خود مواجه نباشد به تعداد انگشتان دو دست باشد. در عین حال جناب دکتر طیب نیای عزیز، وزیر محترم اقتصاد از حجم ۵۰۰ هزار میلیارد تومانی نقدینگی درکشور و افزایش ۴۰ هزار میلیارد تومانی آن طی یک سال اخیر خبر داد. حال «دیوار» است و «جوی تشنه».

هموطنان عنایت کنید که نگرانی از سپاه بیکاران ۸ میلیونی که با احتساب خانواده های آنان، ۳۰ تا ۴۰ میلیون نفر خواهد شد بحرانی واقعی است. بحرانی که فقر، بروز جرم و هدر رفتن تعقل و کارآیی و سقوط بازهم بیشتر درآمد ملی از عواقب آن است. تورم و رکود تمامی اقشار جامعه و از جمله صاحبان پس انداز را تهدید می کند. سقوط ارزش پول روزانه صاحبان وجوه نقد را راهی بازارهای سکه و ارز می کند و چون اینک این بازارها نیز دچار کسادی شده اند، شاهد هجوم وسیعی به امر ساخت و ساز هستیم. به صورتی که عزیزان بسیاری، خانه سالم چند سال ساخت خود را با نام نهادن اصطلاح نامناسب «کلنگی» تخریب می کنند تا ساختمانی جدید بسازند و بدین طریق از سرمایه خود سودی عایدی برند.

البته نیز هستند هموطنانی که ثروت خود را به هر قیمت و نرخی که شده به ارز خارجی تبدیل و جلای وطن می کنند، که خدا می داند این کوچ ها چه اثر مدهشی بر پیکر میهن عزیز گذاشته و خواهد گذاشت. سخن این خدمتگزار هشتاد و چند ساله صنعت کشور را بپذیرید که صاحبان بنگاه های خرد از هیچ سعی و کوششی دریغ نکرده و شرافتمندانه به وظایف خود عمل کرده و می کنند ولی در نبود سرمایه کاری بیش از اینکه مشاهده می شود از آنان ساخته نیست. از سوی دیگر خزانه بانک ها نیز به سبب شرایط اقتصادی تهی است. براین اساس جز مددخواهی از مردم عزیز کاری نمانده است و این نه درخواست یک بنگاه اقتصادی یا بنگاهدار اقتصادی بلکه درخواست یک هموطن، برای بازسازی اقتصاد ملی است: اقتصادی که اکنون پشتوانه دولتی برآمده از رای و خواست شما را نیز با خود دارد و وظیفه ما است که از دولت منتخب خود حمایت کنیم. اکنون نقدینگی کشور به ۵۰۰ هزار میلیارد تومان رسیده و این وجوهی است که در دست شما مردم است.

به اعتقاد تمامی اقتصاددانان میهن مان، تقلیل نقدینگی یکی از اساسی ترین راه حل های مقابله با تورم و بیکاری است. بیایم فداکارانه و صمیمانه، دست به دست هم دهیم و دولت منتخب خود را یاری دهیم و اجازه ندهیم بحران های اقتصادی، ناکامی دولت را رقم زند. استدعای این سالخورده و هموطن دلسوزی که از جمله صنعتگرانی است که ارابه های اقتصاد کشور را به حرکت درمی آورند از شما مردم عزیز این است که از طریق یاری دادن دولت برگزیده خود نقدینگی خود را ولو با بهره های متعارف در اختیار بانک های کشور قرار دهید و افتخار نجات اقتصاد ملی را نصیب خود سازید. همان طوری که روزی به لحاظ ارزش، سپرده گذاری در صندوق های قرض الحسنه را مایه افتخار و مغفرت می دانستیم. هموطن، یکی از موثرترین راه های توفیق اقتصادی میهن، پس انداز کردن توست: اگر اکنون پس انداز کنی، اقتصاد کشور می تواند خود را بازیابد و برای جوانان کشور کار ایجاد شود و تولید کشور محصولاتی قابل افتخار تولید و به بازارهای حتی جهانی عرضه کند. انتظار از دولت هم البته آن است که با این سرمایه های شاید خرد، بنای ایران آباد آینده را بسازد و از این پس اندازها و هستی ملی با اعمال مدیریت علمی، فداکارانه محافظت کند و مدیون پس انداز کنندگان عزیز نشود که بی توجهی به هستی عمومی، در درگاه الهی و صاحبان انصاف، پذیرفتنی نیست و گناهی است نابخشودنی. با به راه انداختن جنبش پس انداز کردن، دولت منتخب را یاری دهیم و تولید و اقتصاد ملی را با خشت خشت سرمایه های خود بازسازی کنیم.