پیام نوروزی – 1397
“كه ایران چو باغی است خرم بهار “
سپاس بیكران خداوند متعال را كه سال و مجالی دیگر را برای زیستن در این جهان و در این پهنه زیبا ، ایران عزیز فرصت داد .
سال 96 سال ” امید “بود و ” امكان” . سالی كه با امید و اتكا به تجارب ارزشمند برآمده از وقایع و حوادث یكساله ، امكانی مهم برای گشودن گره های تاریخی مشكلات میهن عزیز مان فراهم می آورد.
در این مسیر سوال اساسی آن است كه آمال و اهداف خود را به عنوان یك ” ملت ” چگونه پیگیری نماییم كه راهگشای حل مسایل و رفع مشكلات باشد و نه گره ای افزوده بر گره های دیگر و خدای ناكرده آسیب زننده به استقلال، تمامیت ارضی و منافع ملی این سرزمین؟ آنچنانكه بهار و نوروز فرصت و سنتی است در تداوم و نو شدن ؛ تولدی دوباره و نه گسست و شكست ؛ میلادی در امتداد رشته حیات چند هزار ساله تاریخی این ملك و نه گسسته از آن و در تضاد و تخاصم با این پیشینه تمدنی غرور آمیز.
آنچه در ابتدا شایسته توجه است ، آنست كه حل مسایل و مشكلات گوناگون و بعضا مزمن و تاریخی میهن مان و از جمله مشكلات اقتصادی كه كارآفرینان با آن دست به گریبانند ، صبوری و حوصله می طلبد و همكاری و همراهی با دولتمردان برای فایق آمدن بر این چالش ها و ناملایمات. چرا كه حل این مشكلات نه راه كاری سریع و آسان و كوتاه مدت دارد و نه صرفا از دست یك نهاد و قوه و حتی ساختار حاكمیت به تنهایی ساخته و نیازمند تلاشی ملی و بهره گیری از خرد جمعی است.
بر این اساس ” آشتی ملی ” ضرورتی است بنیادین برای ایجاد فضای لازم برای این حركت همبسته تا در گام بعدی امكان گفتگوی همه جانبه اجتماعی فراهم و در ادامه نیز منشوری برای یك وفاق همگانی در چارچوب رفاه و توسعه و امنیت ملی تدوین و اجرایی شود. این مسیر از یك سو به اصلاح نظام حكمرانی و دستیابی به شاخص های ” حاكمیت خوب ” می انجامد و از سوی دیگر با تقویت سرمایه اجتماعی فضای تعارض و اختلاف را به محیطی همراه با عشق و دوستی و مودت و همكاری به عنوان ضرورت های بنیادین حل مسائل و مشكلات جامعه مبدل می سازد. این همه اما نه فقط برای بهبود وضعیت زندگی انسان امروز ایرانی بلكه ضرورتی است برای زیستن شایسته تمامی ساكنان این سرزمین در آینده ای دراز و طولانی ؛ میهن و سرزمینی كه بی وجود آن ، “ما”یی در كار نخواهد بود .
بر این اساس در سرآغاز سال نو ، می توان عزت و پایداری ” ایران ” را فصل مشترك حل مسائل و مشكلات قرار داد و هر آنچه در تضاد یا تضعیف كننده مانایی این سرزمین مادری باشد را به كنار نهاد و اراده تداوم و شكوه این سرزمین و تكثر و رنگارنگی اقوام ، مذاهب ، زبان ها و سنت ها و.. را در وحدت و اتحادی ملی مجموع نمود ؛ همچنانكه بهار و نوروز جلوه گاه چنین گونه گونی رنگ ها و نقش ها ست و حاصل آن زیبایی ها و شاد زیستن ها و امیدوار بودن ها ؛ ساختن ها و آباد كردن ها.
میلاد طبیعت وجشن نوروز ، آموزهایی بس ارزشمند برای امیدوار بودن به آینده و مجموع شدن اراده ملی برای با هم بودن و با هم ساختن ، ساختن ایران عزیز را در خود نهفته دارد. باشد كه از این اندوخته های بس ارزشمند طبیعی و تاریخی برای سربلندی و آسایش مردم و آبادانی میهن عزیزمان بهره گیریم.چرا كه بقول حكیم توس :
نخوانند بر ما كسی آفرین / چو ویران بود روی ایران زمین
نوروزتان مبارك ، سعادت تان پاینده و مهرتان پایدار.
محسن خلیلی
