پیام نوروزی – 1398
بكوشید تا رنج ها كم كنید دل غمگنان شاد و بی غم كنید
خداوند متعال را سپاسگزارم كه سال و مجالی دیگر را برای زیستن در این جهان و در این پهنه زیبا ، ایران عزیز فرصت داد . فرصتی كه شایسته است در مسیر كاهش درد و رنج و آلام بشری و ایجاد خوشبختی و سعادت و رفاه انسان ها از آن بهره برد. آرزویی كه البته به سادگی و یكباره بدست نمی آید.
چرا كه تغییر و تحول در طبیعت و جوامع انسانی امری بطئی و تدریجی است و از پس دورههای زمانی طولانی حادث می شود. اما این به معنای سكون نیست و در پس آرامش ظاهری ، جنب و جوشی وسیع و عمیق در جان جهان جاری است و هر از چندگاهی ” نقاط عطفی ” را در روند حركتی طبیعت و جامعه شاهدیم.
به گمانم ما بعنوان نوع انسان و همچنین بعنوان شهروند جهانی و نیز در مقام انسانی ایرانی ، اكنون در آستانه نقاط عطف مهمی قرار گرفته ایم كه لازم است این موقعیت ها را بشناسیم و در آستانه سال جدید تمامی توان و امكانات فكری و مادی و معنوی خود را جهت مواجهه خلاقانه با این وضعیت مهیا نماییم.
نقطه عطف اول، تحول در طبیعت است و پدیده گرمایش زمین كه آثار خود را در بالاآمدن آب اقیانوس ها و دریاها و آب شدن یخ های قطبی و خطر به زیر آب رفتن مناطق وسیعی از خشكی ها و آتش سوزی جنگل ها و… نشان داده و جهانیان را در قالب پیمان های جهانی و مهمترین آنها “كنفرانس تغییر اقلیم پاریس ” به چاره جویی واداشته است.
نقطه عطف دوم و بعنوان شهروند جهانی ، تحول عمیق و سرسام آوری است كه در عرصه تكنولوژی در حال وقوع است و دهكده جهانی امروز را بیش از پیش یكدست تر و همسان تر كرده است.از انقلاب چهارم صنعتی و هوش مصنوعی تا تحولات علم ژنتیك و …. بقول ” یوال نوح هراری ” ، متفكر برجسته : “بشر با انقلاب هایی بی سابقه روبه روست؛ همة داستان های قدیمی ما در حال فروپاشی هستند و هیچ داستان جدیدی تاکنون برای جایگزینی شان پدید نیامده است “
اما نقطه عطف سوم كه بیش از آن دو دیگر به امروز روز ما و در موقعیت یك انسان ایرانی مرتبط است ، تحولات نسلی و جمعیتی و در كنار آن تغییرات وسیع و عمیق الگوهای زندگی و نیازها و ضرورت های اقتصادی ، سیاسی و اجتماعی است كه بخشی از آن ناشی از تغییرات جهانی و انقلابات تكنولوژیك و بازارهای گره خوره جهانی و سهم مهم دیگری از آن ، برآمده از تحولات درونی جامعه ایرانی در طی چهار دهه اخیر و خواست ها و مطالبات كمتر مورد توجه واقع شده در طی این سال هاست.
در این موضوع خاص و موقعیت ویژه، انسان ایرانی با چالش های بزرگی مواجه است ؛ از چالش های كمبود منابع آبی و فرسایش های محیط زیستی تا عدم تكافوی درآمدهای نفتی بعنوان منبع اصلی تامین كننده هزینه های جمعیت هشتاد و چند میلیونی و چالش ارتباط و تعامل موثر با جهان و حقوق شهروندی و نارسایی دستگاه بوركراتیك و…..
آنچه اما می توان در این واپسین روزهای سال 98 و آغاز سال نو و به تاسی از نظام طبیعت و موفقیت های جوامع توسعه یافته و گذشته پرافتخار این مرز و بوم بیان داشت آن است كه، انسان بر تمام این مشكلات و چالش ها، هر چند بزرگ و عظیم پیروز خواهد شد و تداوم خواهد یافت، مشروط بر آنكه ” خود ” را باور داشته باشد و بجای نومیدی و یاس و سرخوردگی و انفعال ، آستین همت بالا زده و دست به زانوی خود گیرد و بر خیزد . بر خیزد و با اتكا به نیروی عشق و خرد ، جهانی زیباتر و انسانی تر و در همزیستی با طبیعت بسازد . چرا كه سخت معتقدم ، آنچه انسان را به پیش می برد و اعتلا می بخشد “عشق ” و ” خرد ” است و نه “ستیز ” و “تعصب “.
برای ما ایرانیان اما تلاشی مضاعف لازم است تا بر مشكلات و چالش های پیش روی مان غلبه كنیم و همچون همیشه تاریخ این سرزمین ، نشدنی ها را به ” شدن ” تبدیل كنیم كه این مهم محقق نمی شود جز بر مبنای عشق به آزادی و خیر عمومی و از طریق تامین منافع فردی در پرتو منافع ملی و از مسیر تلاش آگاهانه و خرد جمعی .
ز دل ها همه كینه بیرون كنید به مهر اندر این كشور افسون كنید
نوروزتان مبارك ، سعادت تان پاینده و مهرتان پایدار.
محسن خلیلی
